Praktyczne z Dying Light 2 i jest większe, lepsze i dziwnie znajome

(Źródło zdjęcia: Techland)

Magia Dying Light 2 nabiera rozpędu. Techland mógł spędzić większą część trzech lat, skupiając się na zaprojektowanym przez siebie podatnym, otwartym świecie, w którym wybór może mieć daleko idące konsekwencje dla kształtu otaczającej Cię przestrzeni, ale prawdziwym przyciąganiem jest jego ruch. Kinetyczne poczucie prędkości, które możesz wygenerować, pilotując Aidena Caldwella, ocalałego w poszukiwaniu swojej siostry, wokół niszczejących ruin Miasta.

Spędziłem cztery godziny grając w prawie finalną wersję Zamierające światło 2 przed nową datą premiery 4 lutego 2022 r. Chociaż miałem przepychać się przez historię, rozstrzygając spory graniczne między trzema walczącymi frakcjami – Strażnikami Pokoju, Ocalonymi i Renegatami – mogłem całkiem szczęśliwie spędzić ten czas (i więcej) odkrywanie. Mam przez to na myśli wspinanie się po półkach skalnych i przeskakiwanie przez dachy; bezproblemowe przechodzenie ze sprintu do biegu po ścianie, przy użyciu poślizgów, aby utrzymać karkołomny pęd z niewielkimi zakłóceniami. Niewłaściwy skok może doprowadzić do oszałamiającego spadku, chociaż zainfekowani, którzy przechadzają się po ulicach, zawsze są po to, aby powstrzymać Twój upadek. Niech to szlag trafi, Miasto to świat, w którym będziesz chciał spędzać czas poruszając się.

Nieznane miejsce docelowe

(Źródło zdjęcia: Techland)

Rzadko obchodziło mnie, dokąd jestem wysyłany w Dying Light 2, o ile mogłem się tam dostać bez zrywania kroku. Właściwe wykorzystanie ideałów parkour, które leżą u podstaw systemów ruchu i walki, daje ogromne poczucie satysfakcji. Ale po kilku godzinach gry nie mogę powiedzieć, że aż tak bardzo czuję się do bohaterów lub ich trudnej sytuacji – uwięzionych w śmiertelnej walce o władzę nad ostatnim okupowanym miastem na Ziemi. Być może z czasem polubię ich, ale uważam, że tak wielu NPC jest nieprzyjemnych; zuchwały lub niepotrzebnie obraźliwy, ponieważ wciągają cię do niezliczonych zadań związanych z pobieraniem i dostawami.

To samo można powiedzieć o oryginalnym Dying Light. Nie wiem jak wy, ale w rezultacie moja pamięć o jego historii i zadaniach jest trochę mglista. To, co pamiętam z przeboju przełomowego 2015, to jednak to, jak się to czuło. Reagujące sterowanie i jego nieograniczone, radosne poczucie wolności; brutalna walka wręcz i zmiana trudności, gdy dzień zamienił się w noc. Dying Light 2 z pewnością ma bardziej charakter niż jego poprzednik, ale nie mogę powiedzieć, że jestem zdesperowany, aby spędzić więcej czasu z jego postacie. Chociaż niekoniecznie jest to problem.

Wszystko, co kochałem w Dying Light, zostało tutaj wzmocnione. W swojej podstawowej ofercie Dying Light 2 jest nie tyle ewolucyjny, co głęboko iteracyjny. Weźmy za przykład walkę w zwarciu: dopracowane systemy pozwalają na większą kreatywność, ale wciąż brakuje im różnorodności – kombinacji lekkich i ciężkich ataków, dopóki twoja ulubiona broń nie pęknie. Ale Dying Light 2 nadrabia wszelkie utrzymujące się poczucie znajomości czystą, nieokiełznaną witalnością; nigdy wcześniej rąbanie wyciągniętych ramion, krojenie zgniłego ciała i rozbijanie rozkładających się czaszek nie było tak afirmujące życie.

Byłem zaskoczony tym, jak wyzwalające było poruszanie się we wczesnej fazie gry, nawet z umiejętnościami niezbędnymi do wykonywania bardziej złożonych manewrów zablokowanych za cyklem progresji. Osobiście uważam, że tempo, w jakim odblokowujesz umiejętności w drzewkach Parkour i Walka, jest nieco wolne w obecnej formie, a to samo dotyczy gromadzenia zasobów potrzebnych do wytwarzania. Chociaż rozumiem konieczność bramkowania postępu protagonisty w imię długowieczności, poruszanie się po tym świecie bez ograniczeń jest tak kluczem do grzmiącego rytmu Dying Light 2, że wolałbym mieć więcej ruchów dostępnych mi wcześniej i na dłużej.

Podstawowe ulepszenia

(Źródło zdjęcia: Techland)

„Na poziomie międzyludzkim naprawdę czujemy, że wiele zawdzięczamy naszej społeczności”

Tymon Smektala, główny projektant

Łatwo byłoby narzekać na to, jak znajomy jest Dying Light 2. Jest bardziej zaawansowany technologicznie i na pewno bardziej imponujący z punktu widzenia wydajności, ale mimo to dziwnie rozpoznawalny. Z drugiej strony, bawiłem się tak dobrze w jego piaskownicy, że nie mogę powiedzieć, że mi to aż tak bardzo przeszkadza. Jedną z rzeczy, które szanuję w podejściu Techlandu, jest to, że wydaje się, że ma dobre pojęcie o tym, dla kogo jest Stay Human i odpowiednio ukierunkował swoje priorytety. Dying Light 2 wydaje się być wyrazistym „dziękuję” skierowanym do 17 milionów graczy, którzy wyruszyli do Harran i na wieś, którzy ostatecznie urzeczywistnili tę kontynuację.

Mówi mi to Tymon Smektala, główny projektant Dying Light 2. „Czujemy, że wiele zawdzięczamy naszej społeczności. Przed wydaniem pierwszego Dying Light byliśmy: rodzaj znane po Dead Island i Call of Juarez, ale czuliśmy się też jak słabi. A potem dostaliśmy pierwsze recenzje z mediów i nie były one tak dobre; poczuliśmy się trochę przygnębieni, że początkowo gra nie została tak dobrze odebrana. W studiu można było poczuć rozczarowanie – może niewiele, ale trochę. A potem zaczęliśmy widzieć, co ludzie mówią w Internecie i naprawdę naprawdę pomógł nam przez to przejść.

„Pomogli nam uwierzyć w to, co robimy i odzyskać pewność siebie. Na poziomie międzyludzkim naprawdę czujemy, że wiele zawdzięczamy naszej społeczności. Nie chcemy ich zawieść” – kontynuuje Smektala. „A teraz oczekiwanie rośnie i jestem pewien, że na pierwsze recenzje i komentarze graczy czekają bezsenne noce. I zobaczymy... zobaczymy. Jako twórca gier musisz być skromny, ponieważ możesz pomyśleć, że stworzyłeś najlepszą grę na świecie, ale jest to tylko najlepsza gra na świecie, jeśli gracze tak mówią”.

Dużo myślałem o Dying Light 2, odkąd dostałem go w swoje ręce. Mam wrażenie, że Dying Light 2 jest bardziej ekspansywną i lepiej zoptymalizowaną wersją oryginalnej wizji serii Techland. Studio prowadzi słynny dobry dialog ze swoją społecznością po umieszczeniu tak dużego wsparcia po uruchomieniu Dying Light, i ma szeroki konsensus co do tego, co może się zmienić, a co powinno pozostać takie samo. Zespół ma za sobą lata doświadczenia z grania w tym świecie i potężniejszy sprzęt do grania, coś, co można wyczuć w modelach obsługi, sztucznej inteligencji wroga, dynamice broni oraz ostrych standardach prezentacji i wydajności w całej kompilacji, w której grałem wokół. Nie mogę się doczekać, aby zagrać więcej.

Wielkie decyzje

(Źródło zdjęcia: Techland)

Więc chociaż sposób, w jaki gra Dying Light 2, może nie być aż tak ewolucyjny, technologia, na której opiera się z pewnością, jest. Pytanie, które pojawiło się od czasu ujawnienia Dying Light 2 w 2018 roku, dotyczyło tego, w jaki sposób wybór i konsekwencje faktycznie przejawią się w tym reaktywnym otwartym świecie, który jest cztery razy większy od Harranu. Prawda jest taka, że ​​po czterech godzinach gry trudno to stwierdzić. Zetknąłem się z dwoma scenariuszami, w których decyzja zmieniłaby strukturę otaczającego mnie Miasta i choć na pewno fajnie jest widzieć, jak tak duże dzielnice (świat składa się z siedmiu) trwale zmieniają się z powodu czegoś, co mam skończone, jeszcze naprawdę nie rozumiem ram moralnych, które to wszystko napędzają.

Jest to żądło dźwiękowe, które gra, gdy musisz podjąć ważną decyzję, zazwyczaj przekazanie kontroli nad jakimś krytycznym elementem infrastruktury w mieście – wieżą ciśnień, elektrownią itd. – albo Strażnikom Pokoju, albo Ocalałym. Rozważ to pierwsze, a spotkasz się z mrocznym, złowieszczym pejzażem dźwiękowym, podczas gdy ten drugi będzie śledzony przez bardziej wibrujący i dźwięczny dźwięk. Odmalowuje wybór jako dość czarno-biały, gdzie oczekiwałem, że Aiden (który nie ma skóry w szerszej potyczce) będzie neutralnym aktorem, widząc zalety obu stron bitwy i będąc zachwyconym przy każdej decyzji z powodu postacie wokół niego.

W rzeczywistości, o ile nie zostaną wprowadzone poprawki, aby te decyzje wydawały się być bardziej moralnie szarą strefą, widzę graczy, którzy wcześnie stają po jednej stronie i podążają za nią do końca – podobnie jak ci, którzy wpłynęli na Idealnego lub Renegata w Mass Effect z niewielkimi zmianami, nawet jeśli istnieją krótko- lub długoterminowe korzyści ze zamiany stron w określonych momentach. Tak czy inaczej, to coś, co wspólnie wymyślimy w przyszłym roku – kiedy sprawdzimy, czy Techland jest w stanie utrzymać to lądowanie po wielu opóźnieniach, które pchnęły Dying Light 2 w coś, co czasami wydawało się niekończącym się swobodnym spadaniem.